Abstract
37 ACL-deficient knees (37 patients) underwent arthroscopic meniscectomy between 1992 and 1995. Having received detailed information on the procedure, these patients either rejected or were not offerred ACL surgery. 23 patients with an average age of 31 and both in 6 knees. Arthroscopic meniscectomy was done for 27 of 30 tears: 16 partial medial, 9 partial lateral, 2 subtotal medial. 4 knees had Grade 3-4 chondral lesions. X-rays revealed minor degenerative changes in 3 knees. Clinical evaluation consisted of a questionnaire, manual laxity tests, Lysholm score and Tegner activity score. Mean follow-up was 27 months (range, 12-58). 21 felt their knees were better, and 2 did not note any change. 18 patients had varying degrees of complaints. Only 5 patients were asymptomatic. Arthroscopic meniscectomy led to higher scores in 19 knees. Overall results according to the Lysholm scale were as follows: 4 excellent, 7 good, 7 fair, and 5 poor. 16 had accepted activity modification prior to surgery and 7 had not? 5/7 returned to preoperative activities. Overall 65% could return to their desired activity levels. The highest activity level possible without any symptoms of instability was Tegner 6 (recreational basketball, handball, tennis and skiing), but this was not a rule. Tegner 7 was possible only at a lower performance. 7 patients (30%) needed or were offerred ACL reconstruction. Tegner 6 seems to be the borderline activity level for conservative or surgical treatment of ACL deficiency. Indications are clear for higher and lower levels, but a conservative approach for level 6 will yield unpredictable results.
Özet
1992-1995 yılları arasında ön çapraz bağ (ÖÇB) yetmezliği olan 37 hastanın 37 dizine artroskopik menisektomi yapıldı. Hastalara ayrıntılı bilgi verildikten sonra ya ÖÇB rekonstrüksiyonu önerilmedi, ya da hastalar kabul etmediler. Son kontrole gelen 23 hasta çalışmaya alındı. Hastaların yasları 21-47 arası, ortalama 31 yaş olup tümü erkek idi. 15 dizde medial, 3 dizde lateral, 6 dizde her iki menisküs yırtıktı. 30 yırtığın 27 si için artroskopik menisektomi yapıldı: 16 parsiyel medial, 9 parsiyel lateral, 2 subtotal medial 4 dizde Grade 3-4 kıkırdak lezyonları vardı. Grafilerde 3 dizde minör dejeneratif değişiklikler saptandı. Takip süresi ortalama 27 ay (12-58 ay) idi. 21 hasta daha iyi olduğunu, 2 hasta ise bir değişiklik olmadığını belirttiler. 18 hastanın değişen derecelerde yakınmaları vardı. Lysholm skalasına göre sonuçlar şöyle idi: 4 mükemmel, 7 iyi, 7 orta, 5 kötü. 19 hastanın skoru yükselmişti. Hastaların %65 i istedikleri aktivite düzeylerine dönebilmişlerdi. İnstabilite semptomları olmaksızın mümkün olan en yüksek aktivite düzeyi Tegner 6 (hobi amaçlı basketbol, hentbol, tenis, kayak) idi, fakat bu kural değildi. Tegner 7 sadece daha düşük bir performansda mümkündü. Son kontrolda 7 hastaya (%30) ÖÇB rekonstrüksiyonu gerekti veya önerildi. Sonuç olarak hem ÖÇB ı hem menisküsü yırtık bir hastada ÖÇB a konservatif veya cerrahi yaklaşıma karar vermede Tegner 6 düzeyi sınır gibi görünmektedir. Daha yüksek ve daha düşük düzeylerde endikasyonlar net olmakla birlikte, Tegner 6 düzeyinde konservatif yaklaşımın sonuçları değişkendir.