Abstract
Objective: Unreconstructed anterior cruciate ligament (ACL) tears cause repeated incidences of giving-way and rotational-translational instability. The aim of this study was to test our hypothesis that delayed surgical treatment of patients with ACL tears, especially those with high Tegner activity levels, results in more severe and complicated meniscal and osteochondral lesions with potential affect on the outcome. \r\nMethods: This study included 385 patients who underwent arthroscopic ACL reconstruction between 2001 and 2009. Patients’ arthroscopic video records or MRI scans and patient files at the time of surgery were analyzed. We defined severe meniscal and osteochondral lesions which could negatively affect the outcome and labeled them meniscal lesions affecting outcome (MLAO) and osteochondral lesions affecting outcome (OLAO). The relation between MLAO, OLAO, time since injury and Tegner activity levels were statistically analyzed. \r\nResults: The incidences of MLAO and OLAO grew statistically higher as time elapsed between the injury and surgery increased (p=0.001, p<0.05; p=0.001, p<0.05). The relation between the Tegner activity score, MLAO and OLAO risk were found to be statistically insignificant (p=0.317, p=0.184, p>0.05). \r\nConclusion: Delays in ACL reconstruction surgery result in an increase in the incidence of meniscal and osteochondral lesions which have the potential to negatively affect the surgical outcome.
Özet
Amaç: Ön çapraz bağ (ÖÇB) yırtığı rekonstrükte edilmezse, tekrarlayan boşalma hissine ve rotasyonel-translasyonel instabilitelere neden olmaktadır. Çalışmamızın amacı ÖÇB yırtığı olan hastaların cerrahi tedavileri geciktirilirse ve özellikle bu kişilerin Tegner aktivite düzeyleri yüksekse, bu kişilerde daha ciddi ve komplike meniskal ve osteokondral yaralanmaların gelişebileceği ve tedavi sonucuna olumsuz yönde etki edebileceği hipotezimizi test etmekti. \r\nÇalışma planı: Çalışma 2001-2009 yılları arasında artroskopik ÖÇB rekonstrüksiyonu uygulanan 385 hasta üzerinde gerçekleştirildi. Hastaların ameliyat anındaki artroskopik video kayıtları, MRG görüntüleri ve hastane kayıtları incelendi. Tedavi sonucunu olumsuz etkileyebilecek ciddi meniskal ve osteokondral yaralanmaları saptayarak bunları tedavi sonucunu etkileyen meniskal yaralanmalar (TSEMY) ve tedavi sonucunu etkileyen osteokondral yaralanmalar (TSEOY) olarak adlandırdık. TSEMY, TSEOY ile yaralanmadan sonra geçen süre ve hastaların Tegner aktivite düzeyleri arasındaki ilişki istatistiksel olarak analiz edildi. \r\nBulgular: TSEMY ve TSEOY görülme sıklığının yaralanmadan sonra geçen sürenin artması ile birlikte istatistiksel olarak arttığını saptadık (p=0.001, p<0.05; p=0.001, p<0.05). Tegner aktivite skoru ile TSEMY ve TSEOY oluşma riski arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmadı (p=0.317, p=0.184, p>0.05). \r\nÇıkarımlar: Çalışmamızda belirtilen kriterlere göre tanımlanan meniskal ve osteokondral yaralanmaların görülme sıklığı cerrahinin gecikmesi ile artmakta ve tedavi sonucuna olumsuz yönde etki etme riski oluşturmaktadır.