Abstract
12135 children in 32 primary schools at Isparta were examined to determine the prevalence of orthopae-dic impairments. Each child was evaluated for posture, walking, squatting down, forward bending, movements and deformities of the extremities. Footprints were used to diagnose pes planus. The prevalence of orthopae-dic deformities was 96.25%o; 45% of them were females and 55% males. The most frequently seen orthopae-dic symptoms or deformities were pes planus-planovalgus (59.08 %o), toeing-in (25.38 %o), scoliosis (3.30 %o), hallux valgus (3.13 %o) and posttraumatic sequeleae (2.06 %o). in 60 children (4.95 %o), there were multiple deformities. The most frequently coexisting deformities were pes planus+toeing-in (2.55 %o). With the increa-sing age, the prevelance of pes planus decreased: which was 107%o at the age of 6, and 33 %o at 12 years. Toeing-in was more frequent in girls and bilateral in 53% of the cases. Among the scoliotic group, 42.5% were postural, 40% were idiopathic, 7.5% were congenital, 5% were neuromuscular and 5% were of compensatory origin. Almost all cases (95%) of scoliosis were undiagnosed before. Halux valgus was seen mostly bilateral (81%), and was also coexisting with pes planus (29%) and toeing-in (8%). Posttraumatic sequelae were found to be mostiy in males and upper extremities. Finally, relatively high rates of orthopaedic symptoms and defor-mities were detected in accordance with the literature.
Özet
Bölgemizde ortopedik sakatlıkların prevelansını belirlemek amacıyla, Isparta il merkezinde bulunan 32 ilkokuldaki 12135 öğrenci, tek tek muayene edilerek, postür, yürüyüş, yere çömelme. öne doğru eğilme (Adam s testi) ile üst ve alt ekstremite hareket ve deformiteleri açısından incelendi. Pes planus için, basma tahtası üzerindeki ayak izleri değerlendirildi. Genel ortopedik özür prevelansı %o96.25 olarak saptandı. Özürlü-lerin %45 i kız, %55 i erkekli. En sık görülen ortopedik özürler; pes planus-planovalgus (%o59.08), toeing-in (%o25.38), skolyoz (%o3.30), halluks valgus (%o3.13) ve posttravmatik sekellerdi (%o2.06). Altmış öğrencide (%o4.95) birden fazla farklı ortopedik özür saptandı. En çok bir arada bulunan deformiteler pes planus+toeing-in idi (%o2.55). Yaşın ilerlemesiyle pes planus prevelansının giderek azaldığı, altı yaş civarında %o107 iken, 12 yaşinda %o33 e düştüğü saptandı. Toeing-in, kızlarda daha sık görüldü ve %53 oranında bilateraldi. Skolyozlu olguların %42.5 i postüral. 40 ı idyopatik, %7.5 i konjenital, %5 i kompansatuar ve %5 i nöromüsküler skolyoz olarak değerlendirildi. Skolyozların %95 ine ilk kez tanı konuldu. Skolyoz ile birlikte en sık bulunan deformite pes planus idi (%15). Halluks valguslu olguların %81 i bilateral olup, %29 oranında pes planovalgus, %8 ora-nında ise toeing-in ile birlikte bulunmaktaydı. Posttravmatik sekellerin çoğu erkeklerde ve üst ekstremitelerde bulundu. Sonuç olarak, yüksek sayılabilecek, fakat mevcut literatürle uyumlu oranlarda ortopedik semptom ve deformite ile karşılaşılmıştır.