Abstract
Objectives: The effect of continuous early passive motion on morphologic and histologic healing following repair of Achilles tendon rupture was evaluated in comparison with cast immobilization. \r\nMethods: Achilles tendons of 20 adult rabbits were repaired with the use of modified Kessler technique after surgical transection. Throughout the postoperative six weeks, the rabbits were randomly assigned to cast immobilization (n=10) and to continuous early passive motion four hours a day (n=10). All the rabbits were sacrificed at the end of six weeks and their tendon tissues were removed for macroscopic and histologic examinations. \r\nResults: On macroscopic evaluation, findings on adhesions at the operation site, periarticular atrophy, and the ROM of the ankle joint were found significantly more favorable with continuous early passive motion than those of the control group (p<0.001, p<0.05, and p<0.001, respectively). On histologic evaluation, regular collagen bundle alignment was 70% and 20% in the study and control groups, respectively (p<0.05), whereas findings on hyalinization and inflammatory infiltration were not significantly different. \r\nConclusion: The utilization of continuous controlled passive motion following repair of Achilles tendon rupture was shown to have beneficial effects on tendon healing and ankle range of movement, without leading to eventual ruptures.
Özet
Amaç: Aşil tendon rüptürünün onarımı sonrası devamlı pasif hareket (DPH) uygulanmasının tendon iyileşmesi ve ayak bileği hareket genişliği üzerindeki etkisi, alçı immobilizasyonu ile karşılaştırılarak değerlendirildi.\r\nGereç ve yöntem: Yirmi erişkin tavşanın Aşil tendonları cerrahi olarak kesildikten sonra modifiye Kessler tekniği ile onarıldı. Ameliyat sonrasında rastgele seçilen on tavşanın ayak bileğine altı hafta süresince, her gün dört saat DPH; kontrol grubundaki on tavşana ise aynı süre boyunca yalnızca alçı immobilizasyonu uygulandı. Tüm tavşanların yaşamı altıncı haftanın sonunda sonlandırılarak, onarım dokusu morfolojik ve histolojik olarak değerlendirildi. \r\nSonuçlar: Morfolojik incelemede DPH uygulanan grupta, onarım dokusundaki yapışıklıklar, adale atrofisi ve ayak bileği ekleminin hareket genişliği bulguları, kontrol grubuna göre belirgin olarak daha iyi bulundu (sırasıyla p<0.001, p<0.05 ve p<0.001). Histolojik incelemede, hyalinizasyon ve iltihabi infiltrasyon bakımından gruplar arasında anlamlı fark bulunamadı. Ancak düzenli kollajen lif dizilimi, DPH grubunda %70 iken immobilize grupta %20 idi (p<0.05). \r\nÇıkarımlar: Aşil tendon rüptürlerinin onarımı sonrası kontrollü DPH yaptırılması, yeniden rüptür oluşturmadan tendon iyileşmesi ve ayak bileği hareket genişliği bakımından alçı ile immobilizasyon uygulamasına göre üstünlük taşımaktadır.